Γράφει ο Γιώργος Ζαβλάρης
Η ΑΕΚ προσπάθησε, ήταν καλή για ένα ημίχρονο, ισοφάρισε δύο φορές, αλλά δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη με τον ΠΑΟΚ, στο ΟΑΚΑ μπροστά σε 40.000 φίλους της.
Αφήνει μια ”γλυκόπικρη” γεύση το αποτέλεσμα του ντέρμπι. Από τη μια η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου ήταν σοκαριστική και μας θύμισε τα παιχνίδια του Αυγούστου, οπότε το γεγονός η Ένωση δεν έχασε είναι θετικό σε συνδυασμό κιόλας με την προσπάθεια και το πάθος των κιτρινόμαυρων στο δεύτερο μέρος. Από την άλλη όμως δεν ήρθε η νίκη σε ένα εντός έδρας ντέρμπι, όπου πριν από την έναρξη του η γηπεδούχος ΑΕΚ βρισκόταν σε εξαιρετική ψυχολογική κατάσταση και ο ΠΑΟΚ προερχόταν από την πρώτη του απώλεια βαθμών στη σεζόν και μάλιστα στην έδρα του.
Το πρωτάθλημα καλώς η κακώς έχει ορισμένα ξεκάθαρα δεδομένα. Ένα από αυτά είναι ότι οι διεκδικητές του τίτλου δεν χάνουν εύκολα βαθμούς. Δεν κάνουν εύκολα γκέλες, κοινώς τα ντέρμπι είναι καθοριστικά. Εκτός όμως από αυτό η ομάδα του Νίκου Κωστένογλου κουβαλάει και την ήττα της πρεμιέρας με την Ξάνθη. Μια ήττα την οποία οι αντίπαλοι της δύσκολα θα κάνουν, άρα η ίδια οφείλει να ισορροπήσει στα μεταξύ τους μας την κατάσταση.
Δεν έχει περιθώριο για άλλες απώλειες βαθμών η ΑΕΚ λοιπόν, καθώς από την πρώτη αγωνιστική βρίσκεται πίσω. Και τα ντέρμπι στην έδρα της, για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα θα πρέπει να τα κερδίσει. Στις έδρες των ανταγωνιστών της θα είναι το αουτσάιντερ. Επείδη όμως αυτό ήταν και το πρώτο ντέρμπι της σεζόν δεν ”κοστίζει” τόσο η ισοπαλία, εξάλλου υπάρχουν και τα πλέι-οφ.
Στο αγωνιστικό κομμάτι ο Κωστένογλου δεν διάβασε το παιχνίδι στην αρχή. Το 3-5-2 δεν απέδωσε και ο ΠΑΟΚ για περίπου 30′ λεπτά έκανε ότι ήθελε, έφτανε με άνεση στα καρέ του Μπάρκα, δημιουργούσε κλασικές ευκαιρίες και για το γεγονός ότι σκόραρε μόλις μια φορά, μάλλον τυχερή θα πρέπει να αισθάνεται η ΑΕΚ.
Από το 30′ και έπειτα, η αλλαγή σύστημα περιόρισε τους ασπρόμαυρους και σταδιακά οι γηπεδούχοι άρχισαν να παίρνουν μέτρα στο γήπεδο. Οι αλλαγές του Κωστένογλου, με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, ήταν καθοριστικές.
Είναι πασιφανές πλέον ότι πρέπει να υπάρχει κλασικό φορ στην ενδεκάδα. Ο Γιακουμάκης μπορεί να μην είναι στους κορυφαίους του πρωταθλήματος, όμως είναι επιθετικός περιοχής. Στη κατάσταση που είναι ο Λιβάγια, η Ένωση πρέπει να τον αξιοποίησει όσο περισσότερο μπορεί και για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρχει ένας φορ περιοχής. Μπήκε ο Γιακουμάκης, απασχόλησε τα δύο σέντερ μπακ, απελευθέρωσε τον Κροάτη και γέμισε την αντίπαλη περιοχή. Τόσο απλά.
Αποδείχθηκε ότι η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου, οφειλόταν κυρίως στην κάκιστη λειτουργία της ΑΕΚ. Με την αλλαγή του σχηματισμού και κυρίως με την δημιουργία (λόγω Γιακουμάκη) χώρων στον Λιβάγια ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο της. Είχε την κατοχή, πίεσε και πέτυχε δύο τέρματα. Αν μάλιστα ο Σβιντέρσκι δεν απαντούσε άμεσα στο τέρμα του Τσιγκρίνσκι, ίσως να ακολουθούσε ένας επιθετικός μονόλογος της ΑΕΚ.
Το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ φόβισε αρκετά τους κιτρινόμαυρους, οι οποίοι λόγω της άνεσης με την οποία το δέχτηκαν δεν βγήκαν με αυτοπεποίθηση στην επίθεση, αλλά έγιναν πιο συντηρητικοί.
Συμπερασματικά, ο ΠΑΟΚ εκμεταλλεύτηκε τα λάθη της ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο. Τρομερό ποδόσφαιρο δεν έπαιξε. Ούτε συνδυασμούς είδαμε, ούτε τίποτα τέτοιο. Μπαλιές στην πλάτη της άμυνας και αξιοποίηση της ταχύτητας του εξαιρετικού χθες Λημνιού. Σε μια πιο διαβασμένη άμυνα δεν θα δημιουργούσε φάσεις εύκολα, παρά μόνο στη κόντρα. Το κλειδί είναι ότι αν δεν δώσεις χώρο στην ομάδα του Φερέιρα δεν θα σου κάνει φάσεις. Ανεξάρτητα από ποιότητα, πάθος, φανέλες, χαρακτήρα υπάρχει κάτι πολύ απλό: Η ΑΕΚ του 2017-2018, με την ”ατσάλινη” αμύνα, την άψογη λειτουργία στα ανασταλτικά καθήκοντα όλων των ποδοσφαιριστών, χθες θα κέρδιζε 2-0.
