Με δάκρυα στα μάτια και βαριά καρδιά, φίλοι, συγγενείς και παλιοί αλλά και νέοι συμπαίκτες αποχαιρέτησαν τον Ντιόγο Ζότα και τον αδερφό του, Αντρέ Σίλβα, στην τελευταία τους κατοικία το μεσημέρι του Σαββάτου.

Ο κόσμος του ποδοσφαίρου βυθίστηκε στο πένθος μετά τον τραγικό χαμό των δύο Πορτογάλων ποδοσφαιριστών, που έχασαν τη ζωή τους τα ξημερώματα της Πέμπτης σε σοβαρό τροχαίο δυστύχημα. Το ελαστικό του αυτοκινήτου στο οποίο επέβαιναν έσκασε ξαφνικά κατά τη διαδρομή τους προς τη Σανταντέρ, όπου ο Ντιόγο Ζότα επρόκειτο να περάσει τα σύνορα για την προετοιμασία της Λίβερπουλ, με αποτέλεσμα τον απόλυτο έλεγχο να χαθεί.

Ο Ροντρίγκο Γκάλο, που συνεργάστηκε με τον αδικοχαμένο επιθετικό κατά τη διάρκεια της κοινής τους παρουσίας στην Πάσος Φερέιρα πριν από περίπου δέκα χρόνια, τόνισε την επιμονή και το πάθος του Ζότα να εξελίσσεται. Υπογράμμισε τη σεμνότητα και τον χαρακτήρα του ποδοσφαιριστή, στοιχεία που έδειχναν εξαρχής πως ο δρόμος για το υψηλότερο επίπεδο ήταν μονόδρομος – κάτι που ο Ζότα τελικά κατάφερε να πετύχει μέσα από σκληρή δουλειά και αφοσίωση.

Αναλυτικά όσα είπε στο sport-fm.gr:

«Παίξαμε μαζί στην Πάσος Φερέιρα, όταν ακόμα εκείνος ήταν 17-18 ετών. Είχε έρθει στο ανδρικό τμήμα της ομάδα τότε, γιατί οι προπονητές έβλεπαν πως όσα έκανε με το τμήμα κ-18 ήταν τέτοια που άξιζε να βρεθεί στο υψηλότερο επίπεδο και να δοκιμάσει τις δυνατότητές του. Σκόραρε συνεχώς στην ομάδα κ-18 και μάλιστα, όταν πια βρέθηκε ανάμεσά μας, σε πιο επαγγελματικό πλαίσιο, κατέληξε να έχει πετύχει πολύ σύντομα 3-4 γκολ, δεν θυμάμαι πόσα!» είπε αρχικά ο άλλοτε δεξιός οπισθοφύλακας των Περιστεριωτών και της «Ένωσης» για την αγωνιστική περίοδο 2014-2015, όταν και συνυπήρξε με τον Ζότα.

Οι δυο τους ήταν παρόντες ταυτόχρονα στο χορτάρι σε τέσσερις αναμετρήσεις της Πάσος Φερέιρα, πέρα απ’ όλη την υπόλοιπη δουλειά που έκαναν στις προπονήσεις, με τον αδικοχαμένο Πορτογάλο να προσπαθεί με θράσος και φιλοδοξίες να… μπει στο μάτι των μεγάλων και ν’ αποδείξει τι αξίζει…

«Από την πρώτη στιγμή που τον είδαμε να δουλεύει μαζί μας στην ανδρική ομάδα, άρχισε να τρέχει ασταμάτητα και να βρίσκεται παντού! Μάρκαρε πολύ καλά και πιεστικά. Ήταν δυνατό κορμί και τα τελειώματά του ήταν εξαιρετικά και με τα δύο πόδια, όπως το παρουσίαζε και τα τελευταία χρόνια στη Λίβερπουλ. Ήταν, μεν, αρκετά νωρίς για να καταλάβουμε όλοι πως θα μπορούσε να φτάσει σε τοπ πρωτάθλημα, αλλά να που το έκανε και το άξιζε. Δεν σταμάτησε ποτέ να δουλεύει για να πετύχει αυτό που είχε στο μυαλό του» σχολίασε στο sport-fm.gr ο Ροντρίγκο Γκάλο.

Στις κοινές τους παρουσίες στον αγωνιστικό χώρο, παρέμειναν… αήττητοι! Η Πάσος Φερέιρα στον 4ο γύρο του Taca de Portugal τότε είχε επιβληθεί 9-0 της Riachense, με Γκάλο και Ζότα να συνεργάζονται, ενώ, σε τρία ματς πρωταθλήματος είχαν δυο ισοπαλίες (2-2 με Βιτόρια Γκιμαράες και 0-0 με Βιτόρια Σετούμπαλ) και μια νίκη (1-0 της Μποαβίστα).

«Ο προπονητής μας, τότε, ήταν ο Πάουλο Φονσέκα, ένας από τους καλύτερους κόουτς που συνεργάστηκα εγώ στην καριέρα μου. Βοήθησε πολύ τον Ζότα να γίνει ο ποδοσφαιριστής που βλέπαμε τα τελευταία χρόνια στην Premier League και στο Champions League» τόνισε ο Βραζιλιάνος πρώην μπακ και κατέληξε, αναφέροντας στο sport-fm.gr την εικόνα με την οποία θα κρατήσει τον Ντιόγο Ζότα για πάντα στη μνήμη του…

«Ένα ήρεμο παιδί που δούλευε τρομερά και πάντοτε ήθελε να μαθαίνει. Κάθε στιγμή έβλεπε τους επαγγελματίες της Πάσος Φερέιρα τότε και προσπαθούσε να μάθει το παραμικρό. Προφανώς και είναι ένα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν εκείνους τους παίκτες που καταφέρνουν να φτάσουν στην κορυφή. Το ποδόσφαιρο έχασε ένα υπέροχο παιδί. Από την πρώτη επαφή μαζί του καταλάβαινες πόσο καλός άνθρωπος… Κι ας μην κάναμε τόσο πολλή παρέα εκτός γηπέδου, αφού βρέθηκα με πολλούς Βραζιλιάνους τότε στην Πάσος Φερέιρα, όταν βρισκόμασταν στο γήπεδο είχαμε εξαιρετική επαφή. Θα τον θυμάμαι ήρεμο, δουλευταρά, καλό παιδί…».