Ο τρόπος που προσεγγίζεις ένα παιχνίδι σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικότερος για το αποτέλεσμα ακόμη και από το ποιος είναι ο αντίπαλος.
Δεν είναι λίγες άλλωστε οι φορές που είδαμε φαβορί να αποτυγχάνουν στο ποδόσφαιρο και δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει την ΑΕΚ να γκελάρει εκεί που κανείς δεν το περιμένει. Ξεκινώντας με την παραπάνω εισαγωγή νομίζω ότι όλοι γνωρίζετε ήδη σε τι θα αναφερθώ. Στην προετοιμασία της ΑΕΚ για το παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό και την προσέγγιση που είχε στο μάτς αυτό. Αντιλαμβάνομαι και θεωρώ λογικό να είναι το μυαλό στην Αντβέρπ, όμως η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι και φέτος ο πρώτος στόχος και δεν γίνεται στην πρεμιέρα η Ένωση να παρατάσσεται με μια ενδεκάδα γεμάτη αλλαγές, απέναντι σε έναν αντίπαλο που είναι νεοφώτιστος από την μια, αλλά από την άλλη έδειξε μόλις τη προηγούμενη εβδομάδα απέναντι στον Ολυμπιακό ότι μπορεί να κάνει ζημιές.
Θεωρώ λοιπόν, ότι το εκτεταμένο ροτέισον και μάλιστα στην αρχή της σεζόν ήταν μια επιλογή εντελώς λανθασμένη και φυσικά ελπίζω να αποτελέσει ένα μάθημα ενόψει της συνέχειας, διότι η ΑΕΚ θα αγωνίζεται στην Ευρώπη, αλλά όσο κρίσιμο και αν είναι το παιχνίδι που θα έχει είτε στο Champions League, είτε στο Europa League, θα πρέπει να μην εμφανίζεται τόσο διαφορετική το Σαββατοκύριακο. Έγιναν πολλές και μαζεμένες αλλαγές και ορισμένες από αυτές δεν έχουν νόημα.
Ο Γκατσίνοβιτς για παράδειγμα δεν αγωνίστηκε στο Ζάγκρεμπ και δεν ξεκίνησε βασικός στο δεύτερο παιχνίδι με την Ντινάμο. Γιατί λοιπόν ο Σέρβος εξτρέμ να μην είναι χθες στο αρχικό σχήμα; Η εντελώς διαφορετική τετράδα στην άμυνα επίσης αποτελεί τεράστιο ρίσκο, όποιος και αν είναι ο αντίπαλος, όπως ρίσκο αποτελεί και η απουσία από την αποστολή των Τσούμπερ και Άμπραμπατ, δύο παικτών με εμπειρία, που έχουν δείξει ότι μπορούν να αλλάξουν την εικόνα ενός αγώνα όταν έρθουν από τον πάγκο και ενώ ήδη έχουν μείνει εκτός αποστολής οι Γκαρσία και Πόνσε, ο πρώτος λόγω τραυματισμού και ο δεύτερος επειδή κουβαλούσε τιμωρία από πέρυσι.
Στέκομαι λοιπόν περισσότερο στο εκτεταμένο ροτέισον και όχι στην αναποτελεσματικότητα, για την οποία άλλωστε έγραφα και την Τρίτη.
Θεωρώ ότι και με την αναποτελεσματικότητα αυτή, αν η ΑΕΚ είχε μια πιο φυσιολογική ενδεκάδα θα κέρδιζε. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν αποτελεί τεράστιο πρόβλημα ότι οι κιτρινόμαυροι δημιούργησαν 31 τελικές και σκόραραν μόλις μια φορά. Με κάποιο τρόπο πρέπει να λυθεί αυτό. Ας ελπίσουμε ο Αλμέιδα να τον βρει τον τρόπο αυτό, όπως έχει βρει λύσεις σε άλλα προβλήματα που έχουν προκύψει από τότε που κάθισε στον πάγκο της ΑΕΚ. Από εκεί και πέρα με προβληματίζει και φαντάζομαι όλους η κακή εικόνα ορισμένων παικτών στο ξεκίνημα της σεζόν.
Ο Σιντιμπέ για παράδειγμα ήταν μετριότατος για ακόμη ένα παιχνίδι και δεν έχει καμία σχέση με πέρυσι, ενώ φέτος έκανε και προετοιμασία με την ομάδα. Απογοητευτικός είναι και ο Μοχαμάντι. Αν ο Ιρανός μπακ συνεχίσει να έχει την ίδια εικόνα, τότε καλύτερο θα ήταν να πάρει και καμία ευκαιρία ο Πήλιος, όταν θα ξεκουράζεται ο Χατζησαφί. Στον Φαν Βέερτ δεν θα αναφερθώ, διότι θεωρώ κακή παρένθεση την χθεσινή του εμφάνιση. Ένας επιθετικός χρειάζεται και ψυχολογία.
Ο Ολλανδός έχει περιορισμένο χρόνο και από την στιγμή που έχασε τις πρώτες δύο ευκαιρίες χθες ήταν πολύ δύσκολο να έχει καλή παρουσία στη συνέχεια. Καλά έκανε και τον κράτησε σε όλο το μάτς ο Αλμέιδα, λάθος η επιλογή να εκτελέσει το πέναλτι. Το μόνο που μπορεί να κρατήσει σαν θετικό από το χθεσινό παιχνίδι η ΑΕΚ είναι η εικόνα του Πισάρο. Ήταν πολύ καλός ο Μεξικανός. Συμμετείχε στις περισσότερες επιθετικές προσπάθειες, έδειξε ότι διαθέτει εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, φάνηκε απειλητικός με μακρινά σουτ και αν ήταν και τυχερός θα μπορούσε να είχε σκοράρει.
Επίσης, για δεύτερο παιχνίδι που αγωνίζεται είναι μέσα στις φάσεις-κλειδιά του αγώνα. Στο μάτς στο Ζάγκρεμπ με την Ντινάμο δίνει την ασίστ στον Γαλανόπουλο. Χθες κερδίζει το πέναλτι, στο οποίο βέβαια δεν κατάφερε να σκοράρει ο Φαν Βέερτ. Με τα χαρακτηριστικά του θεωρώ ότι θα βοηθήσει, ειδικά σε παιχνίδια όπου ο αντίπαλος θα αμύνεται μαζικά.
Γ.Ζ.
