Το ότι η ΑΕΚ θα πήγαινε να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό στο ”Γ.Καραϊσκάκη” δίχως να σκεφτεί να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού της και να προσαρμοστεί στον αντίπαλο το γνωρίζαμε. Η ικανοποιήση όμως όλων όταν είδαμε την ΑΕΚ σχεδόν άμεσα και από τα πρώτα λεπτά να επιβάλλει τον ρυθμό της ήταν τεράστια και ας περιμέναμε και πριν το ματς την στάση της Ένωσης εντός αγωνιστικού χώρου.
Αυτή η ΑΕΚ που έχει δημιουργήσει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ο Ματίας Αλμέιδα δεν κοιτάει με ποιόν και που παίζει. Κοιτάει μόνο τον εαυτό της και το παιχνίδι της. Οι ποδοσφαιριστές της γνωρίζουν ότι αν τηρήσουν το πλάνο του προπονητή, τότε στο τέλος το πιθανότερο είναι να έχουν φύγει με τους τρεις βαθμούς της νίκης.
Και αυτό θα συνέβαινε και στο χθεσινό ντέρμπι, απλά για ακόμη μια φορά στοίχισε δυστυχώς η αναποτελεσματικότητα της ΑΕΚ. Μην τα ξανά γράφω, αυτή η αναποτελεσματικότητα είναι η βασική της αδυναμία σε αυτόν τον πρώτο γύρο και αν καταφέρει να την ξεπεράσει είναι σίγουρο ότι θα είναι ασταμάτητη στο δεύτερο μισό της φετινής σεζόν.
Δεν γίνεται ωστόσο αυτή η αναποτελεσματικότητα, που στέρησε άλλους δύο βαθμούς βέβαια, να μας κάνει να αγνοήσουμε όλη την υπόλοιπη εικόνα. Και ας έμεινε τελικά στο -8 η ΑΕΚ στο τέλος του πρώτου γύρου.
Κόντρα στον Ολυμπιακό λοιπόν η ΑΕΚ έκανε και πάλι το παιχνίδι της. Πίεσε ψηλά όταν έπρεπε και οργανωμένα, κερδίζοντας πολλές φορές τη μπάλα. Είχε άψογη κυκλοφορία, με τον Γιόνσον και τον Πινέδα να έχουν καθοριστικό ρόλο στο κομμάτι αυτό. Η αμυντική της λειτουργία ήταν εξαιρετική και να σημειώσω εδώ ότι αν κάτι φοβόμουν είναι πως θα αντιδράσει η ΑΕΚ σε περίπτωση που ο Ολυμπιακός, ο οποίος έχει αρκετούς ποιοτικούς ποδοσφαιριστές στη μεσαία γραμμή, σπάσει το πρέσινγκ της και βγει με πλεονέκτημα μετά στην επίθεση. Έχει δουλέψει όμως και σε αυτό το κομμάτι τόσο η ΑΕΚ, που όσα είδαμε στο ματς με τον Ατρόμητο, που δημιούργησαν και τον φόβο του τι γίνεται αν ο αντίπαλος σπάει το πρέσινγκ, έχουν διορθωθεί και άμεσα. Οι αλληλοκαλύψεις είναι τέτοιες που και να σπάσει το πρέσινγκ της ο αντίπαλος έχει ακόμη πολύ δρόμο μέχρι να φτάσει στο σημείο να την απειλεί. Και τέλος είχε και την αυτοπεποίθηση που απαιτείται σε τέτοια ντέρμπι. Και πως να μην έχει άλλωστε με το πλάνο του Αλμέιδα να αποδίδει από την 5η αγωνιστική και έπειτα τόσο καλά.
Η ΑΕΚ παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, χαίρεσαι να την βλέπεις κάθε Κυριακή, δεν φοβάται κανέναν και στα ντέρμπι έχει αποβάλλει την ηττοπάθεια της. Έβλεπες την ΑΕΚ στις καθυστερήσεις να είναι τόσο ”θυμωμένη” με την ισοπαλία, να τρέχουν, να βιάζονται και να πιέζουν οι παίκτες της σε μια από τις πιο δύσκολες έδρες στην Ελλάδα και με την παράδοση ξεκάθαρα εναντίον της και η ηττοπάθεια των προηγούμενων χρόνων σου φαινόταν μια πολύ μακρινή ανάμνηση.
Μια ανασκόπηση του πρώτου γύρου θα γίνει και τις επόμενες ημέρες και πιο αναλυτικά από εμένα. Οπότε μην γράφω και εδώ για το πόσο θετικό είναι το πρόσημο στο τέλος του πρώτου μισού της κανονικής διάρκειας. Η ΑΕΚ έχει γίνει και πάλι η ΑΕΚ που ο κόσμος της θέλει και η αλήθεια είναι ότι θα μας λείψει και πολύ για έναν μήνα που δεν θα την βλέπουμε.
Γ.Ζ.
